
Karanlıktan, korkmuyorsak, aydınlığın dostu olduğumuzdandır.
“Gece, sadece gece olduğu için, etrafı karanlığa gömerek çocukluk korkularını uyandırır, yalnızlıktan ve tanımadıklarımızdan ne kadar korktuğumuzu hatırlatır bize. Bu hayaletleri alt etmeyi başarırsak gündüz karşımıza çıkanları da kolaylıkla alt ederiz. “
— Oscar Wilde
Merhaba
Boyalık Sahili‘nde bir yaz gecesi. Deniz kenarında fonda çalan müzik, dalgaların sesi ve gökyüzündeki yıldızların şöleni. Gece’nin karanlığındaki, masalların doğum sancısı.
Gülümseyerek, geleceğe not bırakıyorum.
Korkunun sana bir şey kazandırmadığını, senden çok şey götürdüğünü anlayacaksın. Bu frekans boyutunda yaşamak, karar vermeni, kimliğini, hayata karşı duruşunu etkileyecek. Beraberinde birçok olumsuz duyguyu getirecek.
Acılarına sahip olduğun günden itibaren, anlatıyorsun ve yaşıyorsun. Bir yıl, sonra bir ömür anlatıyorsun. Önce herkesten, sonra kendinden uzaklaşıyorsun. Kendini sağlıklı duygularla beslemediğin sürece kendine yenilirsin.
Çünkü acı beden dram sever. Vücudunda seninle yaşar. Dramdan beslenir.
Kendini sevmeyi öğrendiğin de ( ki bunun için hayatta bulunuyorsun) sevgiyle, tüm hücrelerini olumlu duygu ve eylemlerle dolduracaksın. Acına gömüldüğün her gün, harika yaşantından çalıyorsun. Sonra kendi kendine inişe geçiyorsun. Ve sen bunu defalarca deneyimledin. Ayağa kalk ve yürü. Bu defa öyle bir sağlam bas ki yere.
YENİLENMEK için eski seni göndermek şart. Sen hele bir dene, yapıp yapamadığını o zaman anlarsın. BAŞARDIM, demek istiyorsan, kendin üzerinde çalışırsın.
Geç olmadan, kaldır kafanı, gökyüzüne bak. Yaşamın sana neler, anlattığını duyabilmek için…
Sevgiyle, Gece’YE
Bir Cevap Yazın