Merhaba

Kaç gece, gözüne uyku girmeden, aile kavgalarına şahit oldun. Ya sabaha varmayan düşüncelerinin isyanı. Kaç çözülmesi gereken meselenin peşi sıra iz sürdün. Sürdükçe, çözemeyeceğini anladığında, göz yaşlarından, süzülen damlaları küçük ellerinle sildin.

Sen çocuktun, yetişkinlerin gözlerine baktığında “anlar” diye düşündün.

Şimdi büyüdün…

Köy okulunda bir öğretmen, bir devlet okulunda doktor, ya da çok ünlü ışıklar altında parlayan bir yıldız oldun.

Unuttun onca yaşanmışlıklarını ve hayat denen öğretmenin ellerinde büyüdüğünü düşündün.

Yıllar sonra senin de çocukların oldu.

Şu an çocuğunun gözlerine bak! Kimi görüyorsun?

Çoçuğun gözlerine baktığında, anlayacağını düşünüyor mu?

Kendi yaşam derslerinin çelmesine takıldın. Ve sandın ki büyüdüğünde sen daha bilinçli olacaktın. Kendinle ilgili neleri, farkındalıkla onarabildin?

İşte bu zinciri kırmadığın sürece, böyle devam edecek…

Çocuklar hepimizin geleceği.

Kendine ve geleceğine yardım et!

Sevgiyle okuyunuz…