Kendini Bilmek İçin Kitap!

Merhaba

Eğer sevginin temeli tahrip edilmişse geleceği nasıl kurabiliriz?

Umudumuz annelerde. Bunun için kadınlara, yaşamda ve çocuklarında canlı olanı destekleyebilmeleri için erkeğin mülkiyeti olarak görülmeme olanağının tanınması gerekir.

Bunun anlamı anne olmanın zorunlu bir amaç haline getirilmesi değildir. Sorun budur. Toplum bizi öyle programlıyor ki, “iyi olmak” bütün bir çılgınlığın bir parçası haline geliyor. Bize iyi olmanın kendinde bir önem taşıdığı aşılanıyor ve böylece “iyi” anne erkeğe özgü başarı mitinin bir parçası haline geliyor. Sırf bu yüzden iyi anne olmak istemek, farkına varılmadan erkek mitine boyun eğmek demektir. Bu bir kadının değerini belirler, taleplerini değil. Çocuk doğurmak bir performans haline geldi. Erkek egemen kültürün yıkıcılığı canlılık taşıyan her şeyin içine sızıyor. Böylece kurban ve saldırgan işbirliğine giriyor. Ve bu şekilde kurban durumunda olsalar da, erkeğin dünyasının içselleştirilmiş olan kadınlar, erkek ideolojisini kadınlık paravanı ardında uyguladıkları için, erkeklerin çoğundan daha yıkıcı etkiler yaratabilir.

Toplumda bu tarz başarılı olduğunu düşünen “iyi anne” modeli kadınlar sevgisizlikle büyüdüğü için kendini başarılı göstererek iktidar olma peşinde koşuyor.

Acımasız, şiddet dolu, empatiden yoksun bir dünyada, kadına düşen görev dişil yanını aktif hale getirmek.

Bazılarımız, kendi bağımsızlıklarını korumuş veya yeniden bulabilmiş anne ve babalar tarafından yetiştirilme şansına sahip olduk. Bu, mülkiyetçi olmayan sevgiyi ve bu sevginin aktarılmasını mümkün kılıyor.

Kendini gerçek anlamda tanıma kendine karşı sorumluluk duygusunu oluşturur. Bunun anlamı da kendilik nefretiyle yüzleşebilmek, kendi yaralarından kaçmak, anne, babayı ve herhangi bir otoriteyi güçleri ve zayıflıklarıyla anlamak demektir.

Büyük tehditlerin gölgesindeki bir çağda yaşadığımızın hepimiz farkında mıyız?

İşsizlik çoğumuzu korkutuyor; kuşaklar arasındaki, kadınla erkek arasındaki, ülke ve devlet arasındaki, ebeveyn ve çocuk arasındaki, doğa ve hayvanlar arasındaki ilişkileri düzeyenleyen değerler darmadağın olma yolunda ilerliyor.

“Dünyayı yıkımdan koruyan şey sevgi aktarımıdır. Tarih kendilerini ölüme adamış olanlarla sevgiye adamış olanlar arasında gidip geliyor…” Arno Gruen

Sevgisizliğe karşı koymadığımız sürece kendi kimliğimize ulaşamayız. Arno Gruen birey oluşumuzu kabul etmek ve buna değer vermek için geçmem gereken kapıları gösterdi. Teşekkür ederim.

Milan Kundera, “İnsanın iktidara karşı mücadelesi, belleğin unutmaya karşı mücadelesidir” diyor. “Geçmiş yaşam doludur, onun yüzü kışkırtır, öfkelendirir, taciz eder; öyle ki onu ya tahrip eder, ya da yeniden resmetmek istersiniz. İnsanlar geçmişi değiştirebilmek için geleceğin efendisi olmak isterler.” Korku verdiği için kurban kurban durumunda oluşumuzun geçmişini görmek istemeyiz, buna izinde verilmez. Kendi geçmişimizden beslenmek yerine, kendimizi onun tarafından rahatsız edilmiş hissederiz ve onur, kahramanlık ve sahte tanrılara gönüllü kölelik yapmanın peşinde koştururuz.

Kendi geçmişinin bilincine varmayan insan, geçmişini sürekli tekrarlamak zorunda kalır.

Bir yazar, yaratıcı gücünü “egemen görüş”ün aldatmacalarına karşı mücadele etme amacıyla kullanmak istediği için yazmaz. İnsanlık deneyiminin bütünlüğünün farkında olan bir dilden konuşur.

Yaşamak için okuyun…