“Dünya kim?… Benden başka dünya var mı? Herkesin tek bir dünyası vardır, o da kendisi… “

-Sabahattin Ali

Merhaba,

Bu romanda, toplumsal gündemin kişilik üzerinde baskısını ve güçsüz insanın “kapana kısılmışlığını” gösteriyor Sabahattin Ali.

Aydın geçinenlerin karanlığına, “insanın içindeki şeytan“a keskin bir bakış.

İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim, fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiillerimin daimi bir mesulünü bulmuştum: Buna içimdeki şeytan diyordum, müdafaasını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum. Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gurumuzun, salaklığımızın uydurması… İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu… İçimizde şeytan yok… İçimizde aciz var… Tembellik var… İradesizlik, ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var…

Selim İleri ön sözde şunları söylüyor:

Yusuf, Kürk Mantolu Madonna‘nın tariki dünyası Raif, İçimizdeki Şeytan‘daki Ömer, hepsi tek bir insandır. Yarattığı kişilikleri, sonları ile sanatçının akibeti arasında ne derin ve düşündürücü bir benzerlik var.

Ömer’in büsbütün başka bir hayat ülküsünü gönlümüzde hissedinceye kadar öylesi akibetlerle hep yüz yüze geleceğiz…

İçimizdeki Şeytan üzerine yazanlar, Ömer’den direnç beklemişler ve dirençsizliğini çoğu kez Ömer’in karmaşık, dahası hastalıklı kişiliğine bağlamışlardır.

İçimizdeki Şeytan, okumayanlara tavsiye, okuyanlara bilgiyi hatırlatma amaçlı.

Yazarlar sizi okumaya davet ediyor.

Sevgiyle, okuyunuz…