Merhaba

Mavi Küre’de her yeni gün yeni olayların getirdiği farkındalıkla gelişmek için bulunuyoruz. En büyük sınavımız da sevgiyi öğrenmek gibi görünüyor. Ne dersiniz?

“Mikro adamın sloganı şöyleydi: ‘Bir kere dünyaya geliyorsun, o halde ye, iç ve pislet, çünkü yarın ölebilirsin!’ Ve tabii çılgınca bencilliğiyle sadece kendini yok etmekle kalmadı, neredeyse tüm gezegeni ortadan kaldırıyordu.”

KitapSever olarak geçen gün yeni okuduğum kitapları ait olduğu bölümlere yerleştirirken, Thea Alexander’ın MS 2150 kitabını olduğu raftan çıkarıp elime aldım. Birden üç boyutlu edebiyatın gücüyle geçmişe kısa bir yolculuk yaptım. 14 yıl öncesine, kitapla ilk iletişime geçtiğim ana.

Mutlulukla, bulunduğum ana dönerek MS 2150’nin sayfalarını çevirirken aracı olan kişinin notuyla karşılaştım. Şöyle yazıyordu. “(.) küçük bir nokta”

Umarım kendisine de kitap ışık olup yol göstermiştir.

“Öfke, tüm diğer şiddet gibi, mikro varlıkların yaşam durumlarından ötürü başkalarını suçlayarak sorumluluk üstlenmemek için gösterdikleri son umutsuz girişimdir. Bu yüzden, öfke ve şiddet, insanoğlu yaşamında olup biten her şeyin tüm sorumluluğunu kabullenmeyi öğrenene kadar devam edecektir.”

Kitabın neden iletişime geçtiğini anlıyorum.

“Makro felsefeye göre, öğrenme sadece hatırlamaktır.”

Daha çok sevebilmemiz için Makro felsefeye ihtiyacımız var. Bu dönüşen, yenilenen, iyileşen ve frekansı kesinlikle yükselen yeni dünyaya uyum sağlayabilmemiz için…

Yoksa karanlıklarımız daha hızlı bir girdaba dönüşüp bizi yutup götürecek...

Sizlerde yaşamı deneyimleyen, kendi gerçekliğini oluşturarak anlamlandıran varlıklar olarak farkındalıkla yükselmek istemez misiniz?

Thea Alexander bu kitabın bir hayal ürünü değil, bir yaşanmışlık olduğunu söylüyor.

“Bir zihnin gelişkinliği, kabul edilemez görüneni kabul edebilmesiyle ölçülür.”

Mikro Ben’in kendini savunma yöntemleri hangimize yabancı?

Bu kitap mikro bakış açısına tutunma eğiliminde olanlarımıza bile kendi yaşam felsefemizi hiç olmazsa bir kez daha gözden geçirmemiz gerektiğini hatırlatmıyor mu?

Belki de mikro düşüncelerimizin ötesine uzanıp birbirimizin gözlerinin ta içine bakar da, iç ben’lerimize ulaşıp, o sonsuzluğun gözbebeklerimizde dans ettiğini fark edebiliriz. Neden olmasın?

Huxley ve Orwell gibi kişilerin gelecek hakkında öne sürdükleri kehanetleri düşündüm. Onlar insanın geleceğine büyük bir kuşkuyla bakmışlardı. Sözünü ettikleri insan elbette mikro adamdı. Mikro adam hala kendini yok etmekle uğraşıyordu. Orwell ve Huxley Makro adamı hayal edebilecek kadar geniş bir bakış açısına sahip olsalardı, acaba yazdıkları bundan nasıl etkilenirdi.

Makro farkındalığa doğru ilerleyerek hayata bakış açınızı değiştirerek, belki de gözlerinizi harika cesur yeni dünyaya açarsınız.

MS 2150, okumayanlara tavsiye, okuyanlara bilgiyi hatırlatma amaçlı.

Yazarlar sizi okumaya davet ediyor.

Sevgiyle okuyunuz…