Kendini Bilmek İçin Kitap!

Merhaba

Onlarca yıllık çalışma hayatım tamamen kitaplar arasında geçti, önce Londra’da bir kütüphanede, daha sonra ise Torino’da birkaç kitapevinde çalıştım. Kitaplarla dolu raflar ve tezgahlar arasında dolanıp dururken Homeros ve Dante, Shakespeare ve Cervantes, Goethe ve Flaubert ve Dostoyevski’nin bazen sert, bazende ironik bakışlarını üzerimde hissediyor; eleştirmelerinin görüşleri, edebi trendler, yayıncılık stratejileri, reklam kampanyaları, kişisel promosyon teknikleri, yalakacılığın üst düzey bir yaşam tarzı ve neredeyse bir bilim haline gelişi, gerek ulusal, gerekse Nobel veya Pulitzer gibi uluslar arası çaptaki edebiyat ödülleri gibi ayrıntılar bir yana, bir edebi eserin başarısının tek gerçek ölçütünün “zaman” olduğunu düşünüyordum. Ve bu yüzden “yazar” denildiğinde -gerçek yazarlardan bahsediyorum- aklıma gelen tüm insanlar, aramızdan uzun zaman önce ayrılmış olanlardı. Bunun anlamı ise, bu yazarların okuyucuları için basit birer “yaz aşkı” olmayan, yalnızca altı ay boyunca en çok okunanlar listesinde başı çekmekle yetinmeyerek onlarca, hatta yüzlerce yıl boyunca değerlerini kaybetmeyen eserler ortaya koyma yeteneğine sahip olduklarıydı. İşte tam da bu nedenle, günümüz yazarlarının büyük çoğunluğunun kitap satışları, eleştirmen görüşleri ve televizyon programı davetlerinden çok daha öteye uzanan derin bir şüphe ve ruhlarını için için kemiren sorularla ölmeye mahkum oldukları sonucuna vardım. Şüphe ve iç kemiren sorular derken şunları kastediyorum: Gerçek bir yazar olabildim mi? Yazdıklarım bundan on, yüz, bin yıl sonra hala elden ele dolaşacak mı? Yazdığım kitaplar, ya da en azından içlerinden her hangi biri, bundan bir sonraki okuyucu kitlesine de bir şeyler anlatmayı başaracak mı? Ve mirasçılarımın, kitaplarımın telif haklarının olduğunu anlayıp sızım sızlanacakları bir gün gelecek mi?

Her yazarın bu dünyadan ayrılmadan saniyeler önce kendisine sorması gereken sorular, bunlardır derim…

Kitap yazmanın sonlarına doğru yaklaşırken, ustalarından kitabın nasıl yazıldığına ve yazdıktan sonra neler yaşadıklarına dair, satırları , gülen bir yüzle okuduğumu söyleyebilirim. 

Yazarlığı anlatan kitaplarından biri Demek Yazar Olmak İstiyorsun. Yazar, olarak hedefine ulaşan, Guiseppe Culicchia‘ nın kitabını yazar olmayan herkesin de keyifle okuyacağını düşünüyorum. 

“Kitabevinde çalıştığım yıllar boyunca,ellerinde gazetelerden kestikleri çok satanlar listeleriyle dükkana girip, listedeki bir ya da iki kitabı yalnızca listeye girmiş oldukları için satın alanların sayısı hiç de az değil.”

“Bisiklet yarışlarında doping yapmak suç kabul edilirken, yazarlar arasında ise doping itiraf etmek yetiyor. Yanlış mıyım?”

“Yayınlanmasını önerdiğim tüm el yazmalarından yalnızca birinin hedefine ulaşması yetmezmiş gibi, pek bir başarı da elde edemedi doğrusu.”

Sona yaklaşırken şöförle Mercedes bölümünü tüm detaylarıyla okumalısınız. Biraz isminiz duyulduğunda belirli şeylerin yapılması gerekir ya lüks bir arabanın içinde olmak, lüks bir yaşam sunmaya çalışmak gibi…

Yaptığınız işin kolay olduğunu düşünerek ” Hatta belki birlikte bir kitap yazabiliriz,ne dersiniz?”

Büyük Usta Olarak Festival, Etkinlik ve Münazalara Katılmak.

Showa hazırlanın. Belki sizlerde yazdığınız kitaplarla böyle bir klişe dünyanın içinde olmak istersiniz.

Yazmak bana iyi hissettiriyor. Yazmak, kötü düşünceleri zihnimden uzak tutmama yardımcı olan bildiğim tek yöntem.

Charles Bukowski şiiri “Demek Yazar Olmak İstiyorsun”ile son bulan kitap, birçok yaşama ayna olacaktır.

Demek Yazar Olmak İstiyorsun! Okumayanlara tavsiye, okuyanlara bilgiyi hatırlatma amaçlı.

Yazarlar sizi okumaya davet ediyor.

Sevgiyle okuyunuz…