Kendini Bilmek İçin Kitap!

Merhaba

Edebiyatın anlamı sorusu uzun zamandan beri sorulmaz oldu. Ortaya çıktıkları dönemlerde edebi tipler ve türler ile oldukça fazla uğraşılmıştı. Fakat hiç kimse bu konulardan edebiyatın anlamı sorununa geçemedi.

“Ne demek Yazmak? Niçin Yazılır?” Kimin İçin?” diyen Sartre “Yazın Nedir?” adlı esrinde şu sonuca varır: “Böylece bir soruyu, hiç kimse kendi kendine gerçekten sormamış gözüküyor”. Sartre denemesini, II. Dünya Savaşı sonrası çalkantılı yılların ardından kendi kültürlerini eleştirerek, yenilenmeye tabi tuttukları dönem olan 1947’de yazdı.

Yorum ve yabancılaşma, birbirlerini gerektirirler, aynı sürecin iki farklı iki yönünü sergiler…

Pierre Bourdieu aynı süreci şöyle tanımlar. Bu süreç bir eserin yorumunu büyük bağlamlara soktuğu İçin onu temel almalıyız. Bourdieu eserin kodundan, anlamaya ve çözmeye yarayan eserin kurgusunun niteliklerinden bahseder. Okuyucu eserin kodunu çözmeli ve metnin kendisi için ne içerdiğini anlamalıdır. Bourdie metnin içerdiği şeye yayım düzeyi, alımlayıcının, methin kodunu çözebilme yeteneğine de alımlayıcı düzeyi der. Bu alımlama düzeyi, alımlayıcının sahip olduğu bilgilere bağlıdır. Özellikle okul eğitimine.

Yetersiz eğitilmiş, bir kimse çok saf dil bakacaktır günlük iletişim kodlarının yardımıyla çözmeye uğraşacaktır. Kendi ilgi alanı çerçevesin’de metni yorumlayacağından, bu okuyucu yanılgı içinde olacaktır, yani “dolaysız anlama” yanılgısındadır. Dolaysız anlama, metnin iletisini kısaltır ve bozar. Okuyucu, yalnızca sahip olduğu kodları çözmek yeteneğiyle iletiyi doğru düzgün anlayabilir. “Simgesel… anlamda sanat eseri, bunu anlayıp çözebilecek araçlara sahip kişiler için vardır.”

Bourdie, buradan şu sonucu çıkarır; Tıpkı dilde olduğu gibi sanat eserini kavramak İçin de bir yetenek gereklidir. Bu anlamda bir sanat yeteneğinden bahseder . Unutmamak gerekir ki bu, dil yeteneğinin bildik tanımlarına benzemez. Herkesin kendisine bir dili konuşmak ve anlamak imkanını tanıyan bir dil yeteneğine sahip olması gibi, herkes sanat yapmak ve anlamak fırsatı veren bir evrensel sanat yeteneğine sahip olmalıdır.

Dil yeteneği gibi bu yetenek de aynı olgulara dayanır, yani insana has gösterge oluşturma yeteneğine ve bunları dil, resim ve ses gibi farklı farklı yollardan aktarmak yeteneğine dayanır.

Yeteneğinin kullanımları çok farklıdır. Kullanım, bizim toplumsal alışkanlıklarımıza ve bireysel becerilerimize bağlıdır.

“Edebiyat kendine edebi arzuları olan okuyucular , yani okumasını ve metinlerin anlamlarını çözmesini öğrenen okuyucular arar.“

Diğer toplumsal sistemler gibi edebiyat da tarih içerisinde şekillenmiştir. O, genel iletişimin dışında özel ve farklı bir iletişim türüdür. Bu iletişim tarzı kendine ait kurallar çerçevesinde insana özgü her şey ile yakından ilintilidir ve onlarla sürekli karşılıklı etkileşim içerisinde bulunur. Zimmermann, eserinde özgünlüğü ve özerkliği kabul görmüş böyle bir yapının hususiyetlerini ve diğer disiplinlerle bağlantı noktalarını temel kavramlarla Alman Edebiyatından hareketle yansıtmaya çalışır. Ele alınan bazı kavramlar arasında şunlar yer alır: Dil edinimi, iç ve dış konuşma, kimlik gelişimi, edebi aktarım, yazar ve fantezileri, biyografi, metin kurgusu, edebi tür, okur, eleştirmen vs.

Yazınsal İletişim, “Yorum ve Yabacılaşma, okumayanlara tavsiye, okuyanlara bilgiyi hatırlatma amaçlı.

Yazarlar sizi okumaya davet ediyor.

Sevgiyle okuyunuz…