Merhaba

Yüksek öğrenimi için önce teoloji okumaya başlayan Nietzsche, hocası olan ünlü bilgin Ristchl‘ın etkisiyle, filolojiye, özellikle de Eski Yunan incelemelerine kaydı. 25 yaşındayken İsviçre’nin Basel Üniversitesinin Klasik Filoloji Kürsüsüne olağanüstü Profesör olarak çağrıldı.

1879’da gönüllü olarak katıldığı 1870 Alman-Fransız savaşında geçirdiği hastalıkların iyice artmasıyla, üniversitedeki görevinden, ayrılarak, sağlığını koruyabileceği bir yer arayışı içinde, kışları İtalya kıyılarında, yazları İsviçre dağlarında yaşayarak, kendini tamamıyla yazılarına verdi.

Friedrich Nietzsche şöyle der:

Bu kitap en azlara aittir. Belki de onların hiçbiri henüz yaşamıyordur. Belki de, benim Zerdüşt’ümü anlayan onlar olacak; kendimi nasıl karıştırabilirim ki, daha bugünden işitilecek kulaklar bulanlar ile? Ancak bir sonraki gündür benim olan. Değil mi ki bazıları öldükten sonra doğar.

Birinin beni anlamasının, hem de mecburen anlamasının koşulları; benim yalnızca samimiyetime, tutkuma dayanabilmek için, kişinin düşünsel konularda katılık derecesinde dürüst olması gerekir.

Bugün kimsenin sorma yürekliliğini göstermediği sorulara sertliğin verdiği yatkınlık; yasaklanmış olan yüreklilik; yalnızlıkta edinilmiş bir deneyim. Yeni bir müzik için yeni kulaklar. En uzaklar İçin yeni gözler. Şimdiye dek sessiz kalınmış doğrular için yeni bir vicdan. Ve yüce üslubun iktisat istenci; gücünü ve ihtirasını derli toplu tutmak… Kendi kendine saygı; sevgi; kendine karşı mutlak bir özgürlük.

İşte! Bunlardır benim gerçek okurlarım, benim önceden belirlenmiş okurlarım; geri kalan neye yarar ki, insanlıktır yalnızca. Kişinin, gücüyle, ruhunun yüksekliğiyle, insanlığa tepeden bakması gerekir, hor görüşüyle…

130 sayfalık kitap, 60 bölümden oluşuyor. Her bölümde Nietzsche ‘in dinler hakkında görüşleri yer alıyor.

Deccal, okumayanlara tavsiye, okuyanlara bilgiyi hatırlatma amaçlı.

Yazarlar sizi okumaya davet ediyor.

Sevgiyle okuyunuz…